Hombarki czyli Spiskie Pieniny
Jeżeli marzą się Wam nieschodzone szlaki, na których pełną piersią możecie cieszyć się otaczającą przyrodą, to koniecznie musicie odwiedzić mniej znaną część Spisza, czyli Pieniny Spiskie. Położone między przełomem Białki i Dunajca stanowią świetne rozwiązanie dla tych, którzy chcą odpocząć od tłumów na szlaku. Niemal cały obszar (z wyjątkiem „Zielonych Skałek”) leży w granicach gminy Łapsze Niżne. Miłośników ciekawostek, zainteresuje nazewnictwo okolicznych gór, przez miejscową ludność, większość nazw pochodzi z języka niemieckiego – jest to pozostałość po osadnictwie niemieckim. Do dzisiejszego dnia funkcjonuje druga, wymienna nazwa Pienin Spiskich – Hombarki (Hom, um – kopa, Berg – góra).
Najwyższym szczytem jest nieco zapomniany Żar 883 m n.p.m., leżący w głównym grzbiecie środkowej części Pienin. Dlaczego warto na niego wejść? Z wierzchołka rozciąga się niesamowita panorama na Jezioro Czorsztyńskie, co ułatwia nam wybudowana niedawno wieża obserwacyjna. Ważna informacja dla tych, którzy zbierają odznaki turystyczne – na wieży znajdziemy skrzynkę z pieczątką PTTK. Jeśli wybierzemy się jesienią, na szlaku znajdziemy ogrom malin i rydzów. Przy małym puncie widokowym, nieopodal Polany Wapienne, znajdziecie nie lada gratkę dla miłośników zwierząt – hodowlę Danieli.
Jednym z najważniejszych szlaków Pienin Spiskich jest niewątpliwie ten wiodący przez Dursztyn, Żar do Niedzicy. Liczy trochę ponad jedenaście kilometrów, więc jest dobrym rozwiązaniem dla tych, którzy przygodę z wędrowaniem dopiero rozpoczynają. Zdobywając kolejne kilometry, maszerując lasem oraz małymi polanami, można nacieszyć oczy rozległymi widokami na Tatry oraz Magurę Spiską. Podążając z Dursztyna czerwonym szlakiem zdobywamy kolejno: Żar (883 m n.p.m.), Polanę Wapienne (822 m n.p.m.) – która jest idealnym miejscem do postoju i złapania oddechu, schodzimy dość stromo w dół do Przełęczy Przesła (683 m n.np.m.), aby zdobyć kolejne wzniesienie, jakim jest Cisówka (725 m n.pm.). Nieopodal szlaku, u podnóża Skały Groby znajdziemy urokliwy cmentarz rodziny Salamonów, nagrobki właścicieli niedzickiego zamku kryją niejedną tragedię rodziny. Wędrówka kończy się nieopodal Zamku Dunajec w Niedzicy, gdzie znajdziemy liczne punkty gastronomiczne, stoiska z pamiątkami oraz najważniejszy punkt – zamek wraz z jego komnatami oraz tarasami widokowymi.
Jedynym fragmentem Pienin Spiskich włączonym w obszar Pienińskiego Parku Narodowego są Zielone Skałki. Rezerwat ten jest wyłączony z ruchu turystycznego, można go jedynie podziwiać w czasie rejsu statkiem wycieczkowym po Jeziorze Czorsztyńskim. To niewielkie, dwukilometrowe pasmo skałek, którego ściany opadają stromymi urwiskami o wysokości od 80 do 100 metrów wprost do jeziora. W całym paśmie wyróżnia się kilkanaście skał, niektóre z nich mają swoje inidywidualne nazwy: Rybiarka, Walantowa, Ślusarska Skała czy Pieronka. W rezerwacie znajdują się także dwie niewielkie jaskinie: Schronisko w Zielonych Skałkach Górne oraz Schronisko w Zielonych Skałkach. Skąd wzięła się nazwa rezerwatu? Zielona Góra, czyli Tabor – tę nazwę możemy znaleźć w gotyckim kościele w słowackiej Lewoczy, stare austriackie mapy z 1822 roku wskazują na Territorium Zelene. Jak przystało na górskie tereny, ze skałkami związane są legendy o ukrytych w nich skarbach, najciekawsza mówi o proboszczu z Niedzicy lub Maniów, który chodził po skarby, aby ozdobić nimi kościół. Podania ludowe mówią o ukrytym bezdennym jeziorze w skałach, nazywanym Żyłą od Morskiego Oka, jednak zbyt często topiło się w nim bydło, dlatego zawalono je drzewem.
Pieniny Spiskie to wciąż nieodkryte tereny, które kuszą ciszą i spokojem. Są świetną odskocznią dla tych, którzy chcą odetchnąć od zgiełku, nacieszyć oczy wspaniałymi panoramami oraz odkrywać niecodzienną historię Spisza.
